“Mijn batterij begint zich weer op te laden”

Natasja van Eijk (47) en haar vriend hebben twee zonen. De oudste heet Sil (11). Hij is hoogintelligent, heeft ADHD en Asperger. De zorg voor hem is intensief, maar de laatste tijd ervaart Natasja ─ voor het eerst ─ meer rust.

“Sil is een heel vrolijk, aanhankelijk en gezellig kind. Toch hebben we een moeilijke tijd met hem achter de rug. De dagelijkse dingen gaan bij Sil namelijk niet vanzelf. Hij is te afgeleid om te bedenken welke stappen hij moet zetten om iets te bereiken. ’s Ochtends, als hij naar school moet, gaat alles bijvoorbeeld heel langzaam. Ook stelt hij zich autonoom en eigenwijs op; hij laat zich moeilijk sturen.

Huiswerk? Een ramp!
Door zijn lage werktempo liep Sil op school vast. Hij kwam regelmatig gefrustreerd en boos terug. Huiswerk? Dat was een ramp! Ik moest naast hem gaan zitten en steeds zeggen: ‘En nu de volgende som.’ Het duurde heel lang voor hij klaar was, en hij deed het allemaal met de grootste tegenzin.

Hulp van GGZ
Vier schooljaren hebben we hulp gehad van de GGZ. Zij hebben Sil getest. Om de drie maanden hadden we een gesprek over Sils functioneren. Ook kregen we tips om hem beter te begeleiden. De leerkrachten kregen advies over de manier waarop ze hem het best konden benaderen. Verder heeft Sil trainingen gevolgd.

Structuur creëren
Ook thuis zijn we aan de slag gegaan met een training van de GGZ. Het doel was structuur voor Sil te creëren. Op de kast hingen bijvoorbeeld pictogrammen waarop hij kon zien wat hij ’s ochtends op welk tijdstip moest doen. Zo konden we steeds zeggen: ‘Kijk op de klok. Welk plaatje hoort erbij? Wat moet je nu doen?’

Speciaal onderwijs
Sils school heeft verschillende dingen met hem geprobeerd. Zo kwam er in groep 6 één keer per week een speciale juf. Zij hielp Sil met plannen, en zorgde voor extra uitdaging. Toch gaf school uiteindelijk het advies hem naar het speciaal onderwijs te laten gaan. Een goede raad, want vanaf dat moment ging het beter met Sil. Medicatie helpt hem bovendien om zich beter te concentreren.

Zeven boeken
Alle kinderen hebben sturing nodig. Sil alleen extra veel. We moeten er altijd bovenop zitten. Dankzij de GGZ-training doen we alles nu altijd op dezelfde manier. Als het bedtijd is, gaat Sil eerst naar de wc, en dan zijn tanden poetsen. Daarna mag hij boeken pakken om mee naar boven te nemen. Dat zijn er altijd zeven. Als de laatste tien minuten van de leestijd ingaan, komen we dat zeggen. Dan nemen we zes boeken mee naar beneden en mag er één blijven.

Time Timer
Sil heeft een slecht besef van tijd. Daarom gebruiken we nu een speciale klok: de Time Timer. Daarop stellen we bijvoorbeeld in dat hij een uur mag computeren. Op de klok ziet hij de tijd teruglopen. Is het uur om, dan begint de klok te piepen. Zo hebben we geen discussies meer over de computertijd.

Rust
Doordat het met Sil nu goed gaat op school, en we thuis veel structuur hebben, ervaar ik meer tijd en rust. Ik heb het idee dat alles lekker begint te lopen, en dat is nieuw. Toen Sil slecht in zijn vel zat, piekerde ik vaak zoveel dat ik er niet van kon slapen. Mijn batterij begint zich eindelijk weer op te laden.

Eeuwige zoektocht
Wat ik mis, is een site met een overzicht van alle instanties, trainingen en hulpverleners die ons verder kunnen helpen. Bij de GGZ wisten ze veel over autisme, maar weinig over hoogintelligentie. De speciale juf op school wist veel over hoogintelligentie maar minder over autisme. En ook in het speciaal onderwijs is niet alle kennis bij elkaar. Op internet kan ik niet alle informatie vinden die wij nodig hebben. Het is een eeuwige zoektocht, en dat vind ik weleens zwaar.”